Benefiting community members from an acceptable level of educational facilities and services constitutes the core of any community's development.Establishing a balance between the quantity and quality of educational indicators based on the needs of the people living in that society, while ensuring equity in access to educational services and the development of knowledge and science at the community level, will result in the economic allocation of educational facilities and services to different regions.This descriptive-analytic correlational study seeks to investigate the spatial inequality of educational indices and the factors affecting the distribution of these indices in the provinces of Iran. Thirty-one provinces were studied and the data were taken from Iran’s statistics center. The findings of the study showed that there is inequality between provinces in terms of educational indicators. Quite contrary to expectations, the three provinces of Ilam, Kohgiluyeh and Boyer Ahmad, and North Khorasan with coefficients of 0.632, 0.598 and 0.885, respectively ranked first to third, and Qom, Tehran and Alborz with the coefficients of 0.224, 0.250 and 0.225, respectively were in the lowest ranks. The results of correlation coefficient showed that the variables of urbanization rate, ruralization rate, percentage of population of each province out of total population of the country and migration into provinces have a significant relationship with the country's provinces in terms benefitting from educational indicators whose amounts respectively are -0.552, -0.520, -0.533 and -0.494. The results of the fitted model of multivariate regression also showed that the two variables of the percentages of each province's population out of the country’s total population and the percentage of urbanization with the Betas of -.0393 and -.0375 predict 40.5% of the variance of benefitting of the provinces from the educational indices. The results show that the concentration of population, especially urban population in provinces such as Qom, Tehran, Alborz, Isfahan and the increasing number of people migrating to these provinces, reduces the per capita of educational infrastructures and staff, thereby decreasing per capita. In order to establish spatial justice in the provinces of the country, considering the demographic variables and the percentage of urbanization are the requirements for sustainable development of educational indicators in the country
بهرامی، رحمتالله و عطار، خلیل (1390). تحلیلی بر درجه توسعهیافتگی شهرستانهای استان آذربایجان غربی. چشمانداز جغرافیایی، شماره 16، صص 14-1.
جمینی، داود؛ سجادی، مسعود؛ شهبازی، زینب و امرایی، ایمان (1394). بررسی سطح توسعهافتگی شهرستانهای استان اصفهان در زمینه شاخصهای آموزشی با استفاده از تکنیک TOPSIS، تحلیل خوشهای وGIS. نشریه فناوری آموزش، جلد 9، شماره 3، صص 179-169.
رحمتی، صفرقائد و حسنی، فاطمه السادات (1391). تحلیل رابطة بین شاخصهای بهداشتی و آموزشی با سطح باروری در استانهای کشور. فصلنامة علمی پژوهشی رفاه اجتماعی، شماره 45، صص 337-319.
رحیمی، محمد؛ کاکادزفولی، امین و کاکادزفولی، انیس (1395). سنجش میزان توسعهیافتگی استانهای کشور از نظر شاخص آموزشی با استفاده از تکنیکهای تصمیمگیری چند شاخصه. دوفصلنامه مطالعات برنامهریزی آموزشی، شماره 10، صص 29-11.
زارعی، یعقوب (1396). تحلیل نابرابریهای آموزشی در بُعد منطقهای (مطالعه موردی: شهرستانهای استان هرمزگان). پژوهشنامه فرهنگی هرمزگان، شماره 14، صص 118-79.
ساسانپور، فرزانه و حاتمی، افشار (1395). تحلیل فضایی رقابتپذیری آموزشی استانهای کشور. اقتصاد و مدیریت شهری، شماره 19، صص 61-45.
شورچه، محمود (1394). مکتبهای جغرافیایی (از آغاز تاکنون)، انتشارات پرهام نقش، تهران.
صفری، رباب و بیات، مقصود (1391). تعیین سطوح توسعهیافتگی نواحی روستایی استان آذربایجان شرقی با استفاده از تکنیک آماری تحلیل عاملی و تحلیل خوشهای. تحقیقات کاربردی علوم جغرافیایی، شماره 28، صص 48-31.
لشکری، بهمن (1390). تامین عدالت و امکان استفاده برابر افراد جامعه از فرصت ها بر اساس بهبود توزیع درآمد. راهبرد یاس، شماره 25، صص 176-149.
محمدی ده چشمه، مصطفی و اکرامی، نعیم (1395). سنجش تطبیقی شاخصهای توسعه آموزشی در استان بوشهر. دوفصلنامه مطالعات برنامهریزی آموزشی، شماره 10، صص 155-137.
مرکز آمار ایران. (1395). نتایج سرشماری عمومی نفوس و مسکن. سازمان مدیریت و برنامهریزی کشور، تهران.
مرکز پژوهشهای مجلسالف (1397). قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، در دسترس در: http://rc.majlis.ir/fa/law/print_version/91482.
مومنی، مهدی و قهاری، غلامرضا (1392). تحلیلی بر وضعیت توسعهیافتگی شهرستانهای استان فارس. برنامهریزی منطقهای، شماره 9، صص 66-53.
نظمفر، حسن و علیبخشی، آمنه (1393). سنجش نابرابری فضایی در برخورداری از شاخص های آموزشی با استفاده از روش تاپسیس (مطالعه موردی: استان خوزستان). دوفصلنامه مطالعات برنامهریزی آموزشی، شماره 6. صص 134-115.
ویسی ناب، فتح الله؛ بابایی اقدم، فریدون؛ علیپور، خالد و نیازی، چیا (1395). ارزیابی و رتبهبندی سطح توسعه یافتگی آموزشی استانهای منطقه زاگرس با استفاده از مدل چند معیاره ویکور. دوفصلنامه مطالعات برنامهریزی آموزشی، شماره 9، صص 29-11.
Agrawal, T (2014). Educational inequality in rural and urban India. International Journal of Educational Development. 34(1): 11-19.
Baum, D. R., Abdul-Hamid, H &Wesley, T (2018). Inequality of educational opportunity: the relationship between access, affordability, and quality of private schools in Lagos, Nigeria. Oxford Review of Education. 44(4): 459-475.
Kanbur, R & Venables, A.J (2005). Spatial Inequality and Development. Oxford: Oxford University Press.
Kaziboni, T. (2000). Picking up threads - women pursuing further studies at the University of Zimbabwe. Studies in the Education of Adults. (32) 2: 229-240.
Moreno-Monroy, A.I., Lovelace, R & Ramos, F. (2018). Public transport and school location impacts on educational inequalities: Insights from São Paulo. Journal of Transport Geography. Volume 15(67): 110-118.
Tesema Tesfa, M & Braeken, J (2018). Regional inequalities and gender differences in academic achievement as a function of educational opportunities: Evidence from Ethiopia, International Journal of Educational Development. 38(60): 51-59.
Yu, N., Yu, B., Jong, M & Storm, S (2015). Does inequality in educational attainment matter for China's economic growth? International Journal of Educational Development. 34(41): 164-173.
., .., & ., .. (2020). Spatial analysis of educational indicators in Iran and identification of its key variables. Journal of Educational Planning Studies, 8(16), 56-81. doi: 10.22080/eps.2020.2835
MLA
. .; . .. "Spatial analysis of educational indicators in Iran and identification of its key variables". Journal of Educational Planning Studies, 8, 16, 2020, 56-81. doi: 10.22080/eps.2020.2835
HARVARD
., .., ., .. (2020). 'Spatial analysis of educational indicators in Iran and identification of its key variables', Journal of Educational Planning Studies, 8(16), pp. 56-81. doi: 10.22080/eps.2020.2835
VANCOUVER
., .., ., .. Spatial analysis of educational indicators in Iran and identification of its key variables. Journal of Educational Planning Studies, 2020; 8(16): 56-81. doi: 10.22080/eps.2020.2835